Wylew – śmierć: szacuje się, że śmiertelność w wyniku udaru lub powikłań dochodzi do nawet 50%. Wczesne rozpoznanie choroby znacząco zwiększa szansę na powrót do pełnej lub częściowej sprawności. Wylew – objawy krwotoku mózgowego. Każdy udar stanowi zagrożenie dla życia, dlatego tak ważna jest wczesna interwencja. Witam,od półtora roku coś strasznego dzieje się z moją głową .Stało się to nagle i trzyma do tej pory,nie daje mi funkcjonować .Otóż pewnego dnia po prostu jakbym straciła świadomość na jawie ,a jednocześnie jestem świadoma ,chodzę itd..Jestem kompletnie otępiała,otumaniona,mam uścisk połowy głowy, który rozchodzi się na oko i ucho jakby coś od wewnątrz uciskało mi głowę ,która waży tonę,mam zatkane uszy w których słyszę świst i szumy ,wzrok niewyraźny ,zawroty,bujanie w ciele,ból karku,ściśnięte mięśnie twarzy i percepcja postrzegania świata jest zmieniona,czuję się jakbym śniła ,jestem senna,zamulona,moja pamięć i koncentracja są bardzo słabe. Mam 33 lata,nigdy nie brałam używek (picie,palenie,narkotyki),przyjmuję masę suplementów ,mam niedużą nadwagę i zapewne problemy z badania (wszystkie prawidłowe) to :tomografia głowy z kontrastem i bez,rezonans głowy z kontrastem,rtg płuc,pełna morfologia w tym pakiet wątrobowy,mocz,pełny pakiet tarczycowy,borelioza,eeg,pełne badanie okulistyczne (stwierdzone ciśnienie w uciskanym oku,zakrapiam krople na zbicie).Na dziś dzień mam stwierdzone nadciśnienie max do 150 /90 (biorę Polpril 5 mg dwa razy dziennie) ,nerwicę (chodzę na terapię) i depresję (biorę Seronil 20 mg) ,przede mną doppler tętnic szyjnych ,pełny rezonans kręgosłupa ,badanie kardiologiczne .Co mi może być i jakie badania powinnam jeszcze wykonać? Jestem całkowicie załamana moim stanem ,czy to możliwe,że miałam coś w rodzaju mini udaru/wylewu którego skutki odczuwam lub coś naciska mi na nerwy w kręgosłupie i stąd to odrealnienie? KOBIETA, 34 LAT ponad rok temu Czy autyzm jest wyleczalny? Autyzm to dziecięce zaburzenie rozwojowe. Częściej występuje u chłopców niż u dziewczynek. Sprawdź, co jeszcze warto wiedzieć na temat autyzmu. Obejrzyj film i dowiedz się, czy autyzm jest wyleczalny. Wydaje mi się, że te trudności mogą wynikać z nerwicy. Polecam omówić tą sprawę bardziej dogłębnie z terapeutą. Pozdrawiam 0 Witam, jeśli zostaną wykluczone choroby neurologiczne wskazana jest dodatkowo diagnostyka i leczenie podłoża psychogennego. Pozdrawiam serdecznie 0 Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych znajdziesz do nich odnośniki: Czy to mogą być objawy udaru mózgu? – odpowiada Bartłomiej Rawski Czy mogła przejść udar mózgu? – odpowiada Dr n. med. Magdalena Nowaczewska Jak leczyć nadpobudliwość po udarze? – odpowiada Lek. Katarzyna Szymczak Dlaczego mam drżenia mięśni? – odpowiada Dr n. med. Maria Magdalena Wysocka-Bąkowska Problem z zawrotami głowy u 26-letniej kobiety – odpowiada Lek. Bartłomiej Grochot Jak leczyć problemy ze snem po udarze? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej Jakie jeszcze badania mogę jeszcze wykonać przy takim samopoczuciu? – odpowiada dr n. med Monika Łukaszewicz Co znaczą te objawy po udarze u taty? – odpowiada Dr n. med. Maria Magdalena Wysocka-Bąkowska Czy nerwica mogła spowodować objawy udaru? – odpowiada Klaudia Sujecka Konsultacje psychologiczne po udarze mózgu – odpowiada Lek. Jerzy Bajko artykuły Drętwienie po lewej lub prawej stronie twarzy może być spowodowane m.in. aurą migreny, urazem lub objawem padaczki. Gdy ma charakter zmienny i występuje w różnych częściach twarzy, nie musi wskazywać na stan chorobowy. Drętwienie twarzy to drażniąca dolegliwość występująca o różnych porach dnia i nocy, a także w różnych Przejdź do zawartości StartPoznaj NeuroAiD™Efektywność NeuroAiD™Rehabilitacja po udarze mózguOpinieBaza wiedzyBezpłatne konsultacje w zakresie udaru mózguKup NeuroAiD™StartPoznaj NeuroAiD™Efektywność NeuroAiD™Rehabilitacja po udarze mózguOpinieBaza wiedzyBezpłatne konsultacje w zakresie udaru mózguKup NeuroAiD™ Od nadciśnienia do udaru Nadciśnienie nie sprawia żadnego bólu. Dlatego wiele osób nawet nie zdaje sobie sprawy z tego, że ma podwyższony poziom ciśnienia krwi. Problemu nie można jednak bagatelizować. Lekarze przekonują, że właśnie nadciśnienie jest jednym z podstawowych czynników powodujących udar mózgu. Co ważne, ryzyko nie dotyczy wyłącznie osób starszych. Wysokie ciśnienie, czyli jakie? W naszym kraju nadciśnienie jest zazwyczaj po raz pierwszy diagnozowane u kobiet i mężczyzn pomiędzy 40. a 50. rokiem życia. Jednak w ostatnich latach coraz więcej przypadków trwale podwyższonego ciśnienia wykrywa się u osób zdecydowanie młodszych, pod koniec trzeciej dekady życia. Najczęściej wiąże się to ze skłonnościami rodzinnymi, wspartymi stresującym trybem życia oraz otyłością. W Polsce (i krajach europejskich) nadciśnienie oznacza wartość przekraczającą 140 dla ciśnienia skurczowego albo 90 dla ciśnienia rozkurczowego. Trzeba przy tym pamiętać, że już wartości 130-139 i 80-89 uważa się za wysokie prawidłowe, które wymagają systematycznej kontroli powiązanej ze zmianą stylu życia. Zgodnie z tymi kryteriami aż 14 milionów Polaków ma nadciśnienie tętnicze! Co więcej, według Amerykańskiego Towarzystwa Kardiologicznego te normy są zaniżone, a prawidłowe ciśnienie tętnicze krwi w ogóle nie powinno przekraczać wartości 130/80 mmHg. Taka norma obowiązuje w Stanach Zjednoczonych od listopada 2017 roku. Gdyby i u nas została wprowadzona, to okazałoby się, że nadciśnienie ma jeszcze więcej ludzi, nawet 17 milionów. Te liczby pokazują tylko skalę problemu. Nadciśnienie należy uznać za chorobę cywilizacyjną. Warto jednocześnie zaznaczyć, że wytyczne w naszym kraju poniekąd uwzględniają zaostrzone normy amerykańskie w zakresie leczenia wysokiego ciśnienia. Owszem, norma obowiązująca wynosi nadal 140/90 mmHg, ale zaleca się obniżenie wartości tak, aby nie przekraczało 130/80 mmHg. Wyjątkiem są osoby, które ukończyły 65 lat – dla nich terapia ogranicza się do wartości 140/90 mmHg. Dlaczego nadciśnienie jest tak groźne? Przede wszystkim należy podkreślić, że nadciśnienie może nie dawać żadnych objawów. Po prostu organizm człowieka ma zadziwiające zdolności adaptacji do zmiany ciśnienia tętniczego oraz zmiany częstości akcji serca. Zdarza się wręcz, że pierwszym objawem wysokiego ciśnienia jest udar mózgu! Na pewno jednak warto zwrócić uwagę na pewne niespecyficzne symptomy. Mowa tu o powracających bólach głowy, bezsenności, łatwym męczeniu się, nadmiernej pobudliwości, uczuciu kołatania serca czy pojawiającym się zaczerwienieniu twarzy, szyi oraz klatki piersiowej. Te objawy mogą wskazywać na problemy z nadciśnieniem, ale nie muszą. Niektóre z nich czasami wynikają z zaburzeń hormonalnych, niedoborów jakichś substancji odżywczych albo zaburzeń psychicznych. Nadciśnienie w zasadzie nie boli, więc łatwo je przeoczyć. Niestety, ale daje bardzo groźne powikłania. To właśnie one stanowią największy problem. Najczęściej występujące powikłania wynikające z nadciśnienia, to: udar mózgu choroby sercowo-naczyniowe, w tym zawał serca tętniaki aorty i tętnic mózgowych rozwarstwienie aorty niewydolność nerek zespół otępienny niewydolność nerek Mówiąc wprost – w wielu przypadkach bagatelizowanie problemu nadciśnienia kończy się udarem mózgu. To właśnie zbyt wysokie ciśnienie tętnicze jest głównym czynnikiem powodującym udar mózgu! Od nadciśnienia do udaru mózgu niedokrwiennego Udar mózgu pojawia się nagle, ale można do niego nie dopuścić albo przynajmniej zminimalizować ryzyko jego wystąpienia. Jedno z podstawowych zadań to utrzymywanie ciśnienia tętniczego krwi na prawidłowym poziomie. Zobaczmy, jak dochodzi do udaru niedokrwiennego wywołanego przez nadciśnienie. Na marginesie należy dodać, że udar niedokrwienny zdarza się częściej, ponieważ to 80-85% przypadków. Wzrost ciśnienia Kiedy ciśnienie utrzymuje się na podwyższonym poziomie, to następuje zwiększony napór płynu na wewnętrzne ścianki tętnic, które stopniowo zaczynają się mocniej rozszerzać tętnice, co nie jest korzystne dla organizmu. .Pojawienie się mikrouszkodzeń Bezpośrednim następstwem zwiększonego naporu płynu okazują się mikroskopijne pęknięcia. Reakcją organizmu na ten fakt jest próba naprawy owych mikrouszkodzeń. W tym celu wysyłane są w miejsca uszkodzeń płytki krwi, co zwiększa automatycznie jej krzepliwość. Co więcej, jednocześnie zaczynają się tam gromadzić cząsteczki wapnia i cholesterolu, a to już pierwszy krok do powstawania blaszki miażdżycowej. Sztywnienie ścianek tętnic Kiedy powstaje blaszka miażdżycowa, to układ immunologiczny zaczyna wysyłać leukocyty, aby ją rozbić. Niestety nie tylko nie udaje się to zrobić, ale ponadto tworzą się tak zwane komórki piankowate, które odgrywają kluczową rolę w rozwoju zmian miażdżycowych. To wydzielane przez nie substancje powodują postępujące uszkodzenie śródbłonka naczyniowego i stany zapalne. Jednocześnie namnażają się komórki mięśniowe ściany naczyniowej – tworzy się coś w rodzaju twardego pancerza usztywniającego ścianki tętnicy. Brak elastyczności skutkuje jeszcze wyższym poziomem ciśnienia. Powstanie zatoru Zdarza się, że przepływająca krew powoduje oderwanie się kawałka blaszki miażdżycowej, która zaczyna płynąć w kierunku mózgu. Jeżeli taka blaszka dotrze do mocno przewężonej tętnicy, to po prostu ją zamknie. W efekcie do części mózgu nie może dopłynąć krew wraz z tlenem i tak dochodzi do udaru mózgu niedokrwiennego. Obumieranie komórek Pozbawione tlenu komórki w mózgu po prostu obumierają i to w ciągu zaledwie kilku minut. Dlatego tak ważne jest, aby natychmiast reagować na pojawienie się symptomów udaru i jak najszybciej wezwać pomoc. Udar mózgu może objawiać się asymetrią twarzy, problemami z widzeniem, zawrotami głowy, kłopotami z utrzymaniem równowagi czy paraliżem jednej części ciała. Intensywność objawów zależy od tego, jak duży obszar mózgu został odcięty od dostawy tlenu. Nadciśnienie a udar mózgu krwotoczny Niestety, ale utrzymujące się długo nadciśnienie może również skutkować krwotocznym udarem mózgu, czyli wylewem. Ten rodzaj udaru mózgu zazwyczaj ma gorsze rokowania i większą śmiertelność. Udar mózgu krwotoczny powstaje wskutek pęknięcia ściany tętnicy mózgowej. W takiej sytuacji krew wylewa się poza naczynie, więc nie dociera do tkanki mózgowej w tej części, która powinna zostać zaopatrywana w tlen przez pęknięte naczynko. Mało tego, wydostająca się z uszkodzonej tętnicy krew niszczy też znajdującą się wokół tkankę nerwową i zarazem prowadzi do wzrostu ciśnienia wewnątrz czaszki. W ten sposób zostaje zaburzone poprawne funkcjonowanie całego mózgu. Jeżeli mamy do czynienia z krwotokiem śródmózgowym, to naczynie uszkodzone zlokalizowane jest wewnątrz mózgu. Główną przyczyną wylewu śródmózgowego okazuje się właśnie nadciśnienie prowadzące do powstania mikrotętniaków o ściankach wyjątkowo podatnych na pękanie. Z kolei krwotok podpajęczynówkowy to efekt uszkodzenia naczynia znajdującego się na powierzchni mózgu, kiedy krew gromadzi się pomiędzy mózgiem a błoną pajęczą, która go otacza. W tym przypadku wylew najczęściej jest spowodowany przez pęknięcie większego tętniaka. Warto dodać, że tętniak powstaje, kiedy jakaś warstwa ściany tętnicy w jednym miejscu będzie osłabiona. W związku z tym krew płynąca pod ciśnieniem zaczyna wypychać ten osłabiony fragment na zewnątrz. Po jakimś czasie tworzy się charakterystyczne uwypuklenie, które nie tylko systematycznie zaczyna rosnąć, ale również może pęknąć. Tętniaki może wywołać nieprawidłowa budowa ściany tętnic, miażdżyca oraz właśnie nadciśnienie tętnicze. Nigdy nie wolno bagatelizować nadciśnienia! Lekarze uważają, że w wielu przypadkach udarowi mózgu można zapobiec. Jednym z kluczowych działań profilaktycznych jest regularne mierzenie poziomu ciśnienia krwi. Jeżeli zostanie stwierdzone zbyt wysokie ciśnienie, to należy podjąć wszelkie kroki, aby je zmniejszyć do poziomu prawidłowego. Czasami wystarczy zmiana trybu życia – rzucenie palenia, zdrowa dieta i codzienna aktywność fizyczna (zaleca się godzinę dziennie np. spacer w szybkim tempie, pływanie czy jazdę rowerem). Jednak bywa i tak, że konieczne okazuje się sięgnięcie po preparaty zbijające nadciśnienie. Udar krwotoczny mózgu, czyli potocznie wylew jest dolegliwością chorobową i nagłym stanem zagrożenia życia. Przy wylewie u starszej osoby, dochodzi do wynaczynienia krwi, wskutek pęknięcia naczynia. Wylew krwi do mózgu jest jedną z najczęstszych przyczyn śmierci oraz niepełnosprawności u osób dotychczas zdrowych. Za główny Udar mózgu – istota choroby Udar najczęściej, bo aż w 80% przypadków, jest skutkiem niedrożności jednej z tętnic doprowadzających krew do mózgu. Taką sytuację określa się jako udar niedokrwienny. Przyczyną zatkania naczynia jest zwykle miażdżyca, dlatego choroba dotyka przede wszystkim osoby starsze. W pozostałych 20% przypadków występuje udar krwotoczny, polegający na pęknięciu drobnej tętnicy i wylaniu się krwi do mózgu. Ten typ udaru grozi między innymi osobom z zaburzeniem krzepnięcia krwi oraz nadciśnieniem tętniczym. Zarówno udar niedokrwienny jak i krwotoczny mają ten sam skutek – powodują martwicę fragmentu mózgu. Ból głowy – po czym poznać, że to udar? Jeśli już wystąpi, jest bardzo niespecyficzny. W samym bólu nie ma szczególnie niepokojących cech. Zwykle nie jest szczególnie silny, ostry, nagły. Dla osoby, która miewa napięciowe bóle głowy lub napady migreny, ból głowy powstający podczas udaru mózgu nie różni się znacząco od tych dolegliwości. Udar mózgu u 70–80% osób przebiega zupełnie bezbólowo. Jeśli już ból wystąpi, to w przypadku udaru niedokrwiennego zwykle jest obecny od rana, od razu po przebudzeniu. Udar krwotoczny może objawić się dość nagłym bólem pojawiającym się w czasie wysiłku fizycznego. Dolegliwości umiejscawiają się często za oczami lub obejmują całą głowę. Mogą być odczuwane jako wrażenie opasywania, ucisku. Zobacz też: Czy to zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych? Zatkanie różnych tętnic, czyli różne objawy Udar mózgu charakteryzuje się ogromną różnorodnością objawów. Wynika to z tego, że zatkaniu mogą ulegać różne tętnice i to w różnym miejscu. Każda z nich doprowadza krew do konkretnych miejsc w mózgu. Z kolei każde miejsce odpowiedzialne jest za inne funkcje, jak: mówienie, wzrok, czucie, równowaga, świadomość czy myślenie. Te zdolności, oraz wiele innych, mogą ulec uszkodzeniu. Udar często objawia się osłabieniem i utratą przytomności. Trwa to różnie długo – od chwilowego omdlenia do kilkudniowej śpiączki. Może wystąpić zaburzenie kontaktu z osobą chorą, która nie wie gdzie jest, co się dzieje, nie poznaje bliskich. Mowa staje się bardzo niewyraźna lub jest zrozumiała, ale wypowiadane zdania pozbawione są sensu. Często dochodzi do paraliżu jednej kończyny lub ręki i nogi po tej samej stronie. Bywa, że chory nie odczuwa dotyku, temperatury oraz bólu w porażonych kończynach. Rzadko zdarza się nagła utrata wzroku, zwykle w jednym oku. Zobacz też: Na czym polegają nerwobóle twarzy? Tomografia rozstrzygnie wątpliwości! Chorobę można zwykle rozpoznać po charakterystycznych dolegliwościach. Zawsze jednak wykonuje się dodatkowe badania, zwykle tomografię komputerową głowy. Czasem pozwala ona rozstrzygnąć wątpliwości co do choroby. Jednak przede wszystkim dzięki niej można odróżnić udar niedokrwienny od krwotocznego. Jest to bardzo ważne, ponieważ oba typy leczone są w zupełnie inny sposób. O ile udar krwotoczny jest prawie zawsze widoczny w tomografii komputerowej, to badanie wykonane w udarze niedokrwiennym może początkowo nie ujawnić żadnych nieprawidłowości. Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem! Udar móżdżku: leczenie. Istotne jest nie tylko stwierdzenie, że pacjent doświadczył udaru móżdżku, ale i określenie tego, czy wystąpił u niego udar krwotoczny czy niedokrwienny - leczenie udaru móżdżku różni się bowiem w zależności od tego, w jakim dokładnie mechanizmie do niego doszło.

Czytanie lektora: Istnieją dwa rodzaje udarów - niedokrwienny oraz krwotoczny - wylew. Do udaru niedokrwiennego może dojść, jeśli nastąpi niedotlenienie pewnej części mózgu z powodu zamknięcia naczynia krwionośnego. Wylew z kolei oznacza pęknięcie naczynia w mózgu. Przyczyną może być wysokie nadciśnienie tętnicze lub tętniak naczynia krwionośnego. Gdy wylew jest rozległy, wymaga wtedy leczenia operacyjnego. Jeśli jest niewielki, tzn. krew znajduje się w niewielkiej części mózgu, operacja zazwyczaj nie jest potrzebna, a krew po jakimś czasie wchłania się samoistnie. Udar niedokrwienny i udar krwotoczny powodują, że giną komórki mózgowe w miejscu, gdzie doszło do niedokrwienia lub krwotoku (wylewu). Często udar niedokrwienny poprzedzają zawroty głowy oraz ból. Przeważnie towarzyszy im przejściowy niedowład rąk lub nóg, trudności w mówieniu. Jeżeli zakrzep utworzył się w naczyniu mózgowym zmienionym przez miażdżycę, objawy udaru niedokrwiennego mogą narastać szybko lub stopniowo w ciągu kilku godzin, a nawet dni. Jeśli zaś udar został spowodowany przez zator, gdy oderwany skrzep niesiony z prądem krwi zaczopował tętnicę mózgową, wówczas wstępnych objawów prawie nie ma. Udar mózgu wykrywany jest na podstawie badania neurologicznego, badania obrazowego głowy oraz na podstawie objawów klinicznych. Od tego, czy udar jest krwotoczny, czy niedokrwienny zależy, jak będzie przebiegało dalsze leczenie. Jeżeli tomografia komputerowa wykryła niedokrwienny udar mózgu, pacjent może zostać poddany leczeniu trombolitycznemu. Leki, które otrzymuje chory mają rozpuścić powstały krzep i przywrócić krążenie krwi w tętnicach mózgowych. Wylew jest poprzedzany silnym, piorunującym bólem głowy, wymiotami i drgawkami. Ponad połowa chorych traci przytomność. W większości takich udarów dochodzi do obrzęku mózgu. Może dojść do zatrzymania krążenia. Ponieważ w mózgu znajdują się ośrodki kierujące układem ruchu oraz mowy, uszkodzenie któregoś z tych ośrodków może spowodować niedowład czy paraliż rąk, nóg albo kłopoty z wypowiadaniem słów. Jeżeli udar dotknął prawej półkuli, zaburzenia ruchu czy czucia pojawiają się po lewej stronie ciała i na odwrót. Pojawiają się zaniki pamięci. Powrót do zdrowia po wylewie trwa bardzo długo i jest zazwyczaj bardzo trudny. Diagnostyka jest identyczna jak w przypadku udaru niedokrwiennego. Na podstawie samego obrazu klinicznego specjalista nie jest w stanie stwierdzić, z którym rodzajem udaru ma do czynienia, dlatego niezbędne jest wykonanie badań dodatkowych. Podstawowymi narzędziami diagnostycznymi są badania neuroobrazowe np. tomografia komputerowa lub rezonans magnetyczny, które uwidaczniają wynaczynioną do mózgu krew. Rehabilitacja pacjenta powinna być rozpoczęta możliwie jak najszybciej. Na początku w szpitalu, potem zaś pod opieką domowników i osób zajmujących się profesjonalnie rehabilitacją. Cała rehabilitacja jest bardzo długa i męcząca. W takim przypadku najlepiej jest poddać się leczeniu przez wykwalifikowanego rehabilitanta, który wprowadzi do leczenia tzw. rehabilitację poudarową, neurologiczną (prądy interferencyjne – Nemecka lub INTERDYN - prądy średniej częstotliwości, które działają przeciwbólowo, stymulująco i tonizująco, a także regulują zaburzenia układu nerwowego). neurolog neurochirurgia wewnatrznaczyniowa neuroradiologia zabiegowa neurochirurg rehabilitacja tomografia komputerowa Tagi: udar, wylew, udar niedokrwienny POWRÓT *Wszystkie artykuły medyczne prezentowane na stronie są zgodne z wiedzą medyczną, ale żaden nie może być traktowany jako diagnoza lekarska, lecz wyłącznie jako materiał edukacyjny. W przypadku zaobserwowania u siebie niepokojących objawów należy skonsultować się z lekarzem. Czy artykuł był pomocny? Prosimy o ocenę.

Udar lewej półkuli mózgu. Udar mózgu jest nagłym zaburzeniem krążenia krwi w mózgu o charakterze miejscowym. Zaburzenia mogą być spowodowane zarówno przez wylew krwi do mózgu, czym charakteryzuje się udar krwotoczny, jak i przez skrzep, który płynąc wraz z krwią dociera do mózgu, co z kolei jest główną przyczyną powstania SZACUJE SIĘ, ŻE NAWET CO OSIEM MINUT KTOŚ W POLSCE DOŚWIADCZA UDARU. ZAMIAST BAĆ SIĘ JEGO KONSEKWENCJI, POSTAW NA DOBRĄ PROFILAKTYKĘ. WBREW POWSZECHNEJ OPINII UDAROWI MOŻNA ZAPOBIEGAĆ, I TO W DOŚĆ PROSTY SPOSÓB. TRZEBA ZNAĆ CZYNNIKI RYZYKA, A W RAZIE WYSTĄPIENIA OBJAWÓW WIEDZIEĆ, JAK POMÓC CZYM JEST UDAR?Problem pojawia się, kiedy na skutek niedrożności lub pęknięcia naczyń krwionośnych część mózgu przestaje być dotleniona i odżywiona. W większości przypadków są to udary niedokrwienne spowodowane zwężeniem lub zamknięciem jednej z tętnic. Sytuacje, kiedy na skutek pęknięcia naczynia krew rozlewa się w mózgu to tzw. JAKIE SĄ OBJAWY UDARU?Nagły, silny ból głowy to niejedyny symptom udaru. Zależnie od obszaru ciała, do którego przestała płynąć krew, pojawia się niedowład jednej kończyny lub połowy ciała, nagłe zaburzenia mowy (mowa bełkotliwa, niezrozumiała) i czucia (drętwienie). Charakterystycznymi objawami są też asymetria twarzy (np. opadanie kącika ust), kłopoty z widzeniem, utrata równowagi, zawroty głowy, zaburzenia lub utrata KIEDY DO LEKARZA?Nawet jeśli wymienione dolegliwości nie kończą się udarem, mogą być jego zapowiedzią (to tak zwany mały udar). Dlatego zawsze w przypadku ich wystąpienia należy pójść do lekarza, najlepiej neurologa pracującego na szpitalnym oddziale udarowym. Niestety, najczęściej chorzy nie wiążą objawów z udarem, próbują je przeczekać. Bagatelizują je, zwłaszcza kiedy same mijają. Tymczasem mogą to być sygnały przepowiadające, wymagające konsultacji CZY UDAR DOTYCZY TYLKO SENIORÓW?Nie tylko. Choć zagrożenie rośnie wraz z wiekiem, nie ma osób, które mogłyby nie obawiać się udaru. Choroba może dotknąć każdego, niezależnie od wieku i płci. Najczęściej jednak zdarza się po 65. roku życia, ale około 5 proc. chorych to osoby młode: 20-, 35-latkowie, kobiety w ciąży i świeżo upieczone CZY MOŻNA ZAPOBIEC UDAROWI?Tak. Trzeba zminimalizować czynniki ryzyka. Co to oznacza w praktyce? Przede wszystkim niebagatelizowanie chorób, które sprzyjają udarom: nadciśnienia (najczęstsza przyczyna), miażdżycy, cukrzycy i otyłości. Oprócz tego należy zrezygnować z palenia papierosów i ograniczyć picie alkoholu. Ważny jest też regularny wysiłek fizyczny, najlepiej o umiarkowanym natężeniu (marsze, jazda na rowerze) oraz właściwa dieta: ograniczenie tłuszczów nasyconych i soli przy jednoczesnym zwiększeniu spożycia warzyw, owoców i ryb morskich. Niektóre leki, między innymi aspiryna, mogą zminimalizować zagrożenie. Dlatego jeśli masz problemy z ciśnieniem, glukozą i cholesterolem albo cierpisz na migotanie przedsionków, koniecznie porozmawiaj o tego typu profilaktyce ze swoim CO NALEŻY KONTROLOWAĆ?Jeśli chcesz ustrzec się udaru koniecznie wykonaj USG dopplerowskie przepływów dogłowowych, USG serca i EKG. Oprócz podstawowych parametrów krwi kontroluj też poziom cukru i cholesterolu, sprawdź poziom trójglicerydów, kreatyniny, kwasu moczowego, a także minerałów: potasu i sodu. Potas wpływa na pracę układu krążenia, a razem z sodem decyduje o gospodarce wodnej JAK SZYBKO WEZWAĆ POMOC?Nie zwlekaj ani chwili. Jeśli zauważysz u siebie lub kogoś innego dolegliwości, które mogą świadczyć o udarze, zapisz godzinę wystąpienia objawów i dzwoń po pogotowie (numer 112 lub 999). Im szybciej chory zostanie poddany leczeniu, tym większe szanse na to, że zachowa sprawność i życie. Podanie leków godzinę od zdarzenia pozwala w większości przypadków wyjść ze szpitala na własnych nogach. Trzy i pół godziny później udaje się to tylko co dziesiątemu pacjentowi. Nie przenoś chorego, nie podnoś, nie podawaj na własną rękę żadnych leków. Przykryj go kocem, żeby się nie wychłodził i zostań przy nim tak długo, aż przyjedzie karetka. Masz prawo domagać się transportu do najbliższego oddziału udarowego. Wylew niedokrwienny vs. wylew krwotoczny. Wylew niedokrwienny i wylew krwotoczny to dwa główne typy wylewu. Różnią się one przyczyną i skutkami. Wylew niedokrwienny występuje, gdy tętnica dostarczająca krew do mózgu zostaje zablokowana przez skrzep krwi lub nagromadzenie złogów. To prowadzi do niedotlenienia i uszkodzenia obszaru

Rehabilitacja po wylewie jest stwierdzeniem potocznym, które w codziennej nomenklaturze przyjęło się używać w kontekście udaru mózgu. Jak wiadomo, udar mózgu może być krwotoczny oraz niedokrwienny. To właśnie ten pierwszy jest poważniejszy w skutkach i charakteryzuje się większą śmiertelnością. Jednak, tak jak w przypadku udaru niedokrwiennego, szybka pomoc i specjalistyczna opieka są szansą na odzyskanie całkowitej lub częściowej sprawności. Powrót do zdrowia po udarze mózgu. Ile może trwać? Aby spróbować określić czas powrotu do zdrowia, należy przede wszystkim ponownie zdefiniować, czym jest zdrowie dla konkretnego pacjenta? Rehabilitacja to proces długofalowy, dlatego warto już od początku stawiać małe, mierzalne w krótkim czasie i przede wszystkim realne cele do osiągnięcia. To bezpieczniejszy sposób niż wyobrażanie sobie zdrowia jako takiego, które było przed udarem. W sytuacji powolnego postępu w dążeniu do sprawności, można dzięki temu uniknąć demotywacji. Małe sukcesy będą napełniały radością nie tylko rodzinę, ale również osobę poszkodowaną bezpośrednio. To na nich warto się skupić. Z pewnością powrotem do zdrowia po udarze mózgu jest odzyskanie sprawności ruchowej, czyli uniezależnienie się od osób bliskich, bycie ponownie samodzielnym. Powrotem do zdrowia będzie samodzielne wiązanie butów, korzystanie z toalety, a w bardzo ciężkich przypadkach, odstawienie zmiksowanego jedzenia podawanego dojelitowo i ponowne poczucie smaku. Wiele zależy od opieki, jaką zostanie otoczony pacjent po udarze oraz od indywidualnych predyspozycji. Przykładowo, osoba z większymi deficytami może szybciej wrócić do zdrowia, niż pacjent na pierwszy rzut oka sprawniejszy. Istnieje również tzw.” pozorny powrót do zdrowia”. W przypadku zauważnia nawet dużych postępów, należy ostrożnie decydować o zaprzestaniu rehabilitacji, co w najgorszej sytuacji może spowodować regres. Zdrowie i życie należy zdefiniować na nowo. Nie oznacza to, że musi ono być gorsze, ale po prostu inne niż dotychczas. ———————— SPRAWDŹ PROGRAM REHABILITACJI PO UDARZE MÓZGU. ———————— Utrata dotychczasowego życia Osoby po udarze, czy to krwotocznym, czy niedokrwiennym, często nie mogą wrócić do czynności zawodowych. Uszkodzone obszary mózgu powodują deficyty ruchowe, utratę zdolności mówienia, często szybkiego, logicznego myślenia oraz umiejętności rozwiązywania problemów. Intensywna stymulacja mózgu poprzez rehabilitację neurologiczną, logopedyczną oraz neuropsychologiczną pozwala na odzyskanie utraconych funkcji. Osoby po udarze czasami odkrywają nowe predyspozycje/zdolności, które „kryły” się w mniej aktywnych częściach mózgu. Są jednak osoby, które wracają do pełnej sprawności, co niewątpliwie może być motywujące do działania. Jakie nadzieje daje rehabilitacja po wylewie? Duże. Zarówno w przypadku udaru krwotocznego, jak i niedokrwiennego, ani przez chwilę nie należy się wahać odnośnie terapii. Profesjonalna rehabilitacja po udarze mózgu w większości przypadków jest skuteczna i pozwala na odzyskanie funkcji, dzięki którym możliwe będzie całkowite usamodzielnienie osoby po udarze. Należy jednak zadbać o to, by prowadzona była przez wykwalifikowanych specjalistów. Pomocna może być również wypowiedź dyrektora Centrum Norman w Koszalinie. „Trafiają do nas pacjenci nie tylko po udarach niedokrwiennych, ale również po udarach krwotocznych, w tym do pnia mózgu. Dzięki doświadczonemu zespołowi specjalistów, rehabilitowane osoby odzyskują maksymalną sprawność, na jaką pozwala współczesna fizjoterapia neurologiczna, a także indywidualne predyspozycje pacjenta.” – Norman Łoziński, dyrektor Centrum Norman, wynalazca urządzenia terapeutycznego PAJĄK. Co zrobić, aby zwiększyć szanse na powrót do zdrowia po udarze mózgu? Pacjent trafia do szpitala. Po ustabilizowaniu stanu zdrowia i zażegnaniu bezpośredniego zagrożenia życia, rehabilitowany jest najczęściej na szpitalnym oddziale rehabilitacyjnym. Następnie wypisywany zostaje do domu. O co powinna zadbać rodzina osoby po udarze, aby zwiększyć szanse na powrót do zdrowia? Zanim osoba bliska zostanie wypisana ze szpitala, należy rozglądać się zarówno za rehabilitacją ambulatoryjną, jak i turnusową. Wynika to z tego, że często ośrodki (również prywatne) mają odległe terminy przyjęć, a każda przerwa na tak wczesnym etapie jest niekorzystna. Jeżeli nie można dojeżdżać do placówki ze względu na stan zdrowia pacjenta, należy zapewnić rehabilitanta, który przyjedzie do domu. Powinien to być fizjoterapeuta neurologiczny. Najczęściej rodziny pacjentów w oczekiwaniu na miejsce w ośrodku rehabilitacji turnusowej zatrudniają właśnie terapeutę, który dojeżdża do chorego. W związku z tym, iż udar dotyka pośrednio również rodzinę, w przypadku problemów z radzeniem sobie w nowej, trudnej sytuacji, warto porozmawiać z psychologiem. To bardzo istotne, gdyż powrót do zdrowia osoby bliskiej zależy właśnie od rodziny i osób opiekujących się. Osoba po udarze zdana jest na decyzje bliskich, którzy muszą wykazać się dużą cierpliwością i siłą psychiczną, co często okazuje się trudne, zwłaszcza w sytuacji, kiedy trzeba podołać dotychczasowym i nowym obowiązkom. Osobom po udarze zdarza się nie słuchać osób bliskich, ale wykonują polecenia fizjoterapeutów. Rodzina może być tym faktem załamana i nie mieć pomysłów na to, jak komunikować się z chorym. Warto zdać sobie sprawę z tego, że osobie po udarze „zawalił” się cały świat i trudno o motywację w tak ciężkich chwilach. Sukcesy, nawet te małe, pomogą powoli odzyskać wiarę. Należy zapewnić ośrodek rehabilitacyjny z kompleksową opieką współpracującego ze sobą zespołu interdyscyplinarnego, w którego skład wchodzą: – fizjoterapeuta neurologiczny – logopeda – neuropsycholog – lekarz rehabilitacji Warto wspierać osobę bliską w powrocie do zdrowia, czyli zapewnić ośrodek rehabilitacji, w którym można przebywać wraz z bliskim i opiekować się nim. Nie ma nic gorszego dla każdego z nas, jak rozłąka w chwilach, kiedy bliskich potrzebujemy najbardziej.

Kh6lM2u. 442 376 8 0 448 457 246 153 107

co gorsze udar czy wylew